سید مؤید علویان، استاد بازنشسته دانشگاه علوم پزشکی و عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران در پاسخ به این پرسش که اولویت‌های وزارت بهداشت در دولت سیزدهم چه باید باشد به ما می‌گوید: وزیر بهداشت باید دانش و جرئت کافی برای جراحی نظام سلامت داشته باشد.

برنامه‌های بر زمین مانده نظام سلامت

علویان ادامه می‌دهد: کرونا نشان داد سلامت اولویت نخست همه کشورهاست، چرا که نه تنها بر سلامت بلکه بر مسائل اقتصادی، اجتماعی، تعاملات سیاسی و حتی بهداشت روانی جوامع تأثیر گذاشت. تا زمانی که سلامت جامعه برقرار نباشد نمی‌توان انتظار داشت چرخ توسعه و اقتصاد کشور بچرخد.

شفاف‌سازی نحوه مصرف منابع

به گفته وی اکنون جمعیت قابل توجهی از افراد جامعه، زیرپوشش بیمه همگانی مؤثر نیستند که باید این مهم تحقق یابد؛ ضمن آنکه در نظام سلامت نحوه مصرف منابع به اندازه تأمین منابع پایدار حائز اهمیت است؛ چرا که در سال ۱۳۹۲ مجموع حساب‌های سلامت یعنی پرداختی بیمه‌ها، بودجه تخصیص یافته دولتی و پرداختی از جیب مردم حدود ۵۹ هزار میلیارد تومان بوده، اما این مبلغ اواخر سال ۹۹ به ۳۰۰ هزار میلیارد تومان رسیده و حساب‌های سلامت پنج برابر شده، با این حال سهم پرداختی از جیب مردم ۱۰ برابر شده است و این نشان می‌دهد تا زمانی که ساختارها درست تعریف نشود تزریق منابع، مؤثر نخواهد بود.

معاون پیشین وزارت بهداشت با تأکید بر ضرورت حمایت ویژه از گروه‌های آسیب‌پذیر می‌افزاید: بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان و بیماری‌های قلبی در تأمین هزینه درمان خود ناتوان هستند و این مسئله افراد ناتوان را ناتوان‌تر می‌کند به همین دلیل باید از آن‌ها در برابر این بیماری‌ها حمایت شود.

ضرورت استقرار نظام ارجاع سلامت و پزشک خانواده

وی با بیان اینکه ضرورت دارد سهم پرداختی مردم از هزینه‌های درمان به‌تدریج کاهش یابد، می‌افزاید: باوجود گذشت بیش از ۱۵ سال از تصویب استقرار نظام ارجاع سلامت و پزشک خانواده، این مهم هنوز به دلیل تعارض منافع حاکمان نظام سلامت و گریز از شفاف‌سازی اجرایی نشده است. بنابراین باید دولت سیزدهم پرونده سلامت و نظام ارجاع پزشک خانواده را نخستین اولویت خود پس از واکسیناسیون همگانی قرار دهد تا علاوه بر کاهش هزینه‌های درمان، کاهش هزینه خدمات تشخیصی غیرضروری و کاهش مصرف دارو، شاهد نظام مالی شفاف در حوزه سلامت باشیم.

تقدم پیشگیری بر درمان

عضو فرهنگستان علوم پزشکی اولویت دیگر دولت سیزدهم را تقدم پیشگیری بر درمان می‌داند و می‌گوید: باید با اجتماعی کردن نظام سلامت و افزایش خودمراقبتی، بیماری‌های غیرواگیر کاهش یابد تا از تحمیل هزینه‌های درمان بیماری‌های مزمن به نظام سلامت و خانواده‌ها و همچنین خارج شدن افراد از چرخه فعالیت به دلیل بیماری، پیشگیری و زمینه رونق اقتصادی و توسعه کشور فراهم شود. اگر فرهنگ پیشگیری از بیماری نهادینه شود مردم با مراجعه به پزشک خانواده پیش از ابتلا به بیماری می‌توانند از آن پیشگیری کنند و در نتیجه درمان آن‌ها ساده‌تر و کم هزینه‌تر خواهد بود.